Starożytna Grecja.

Wyrocznie

Wyrocznia w starożytnej Grecji


Starożytni Grecy wierzyli, że bogowie mogą przemawiać do nich przez zjawiska atmosferyczne, zachowanie się zwierząt i różne inne znaki. Przeciętny Grek nie był w stanie ich odczytać i zinterpretować, dlatego radził się wróżbitów, którzy objaśniali, jaka wola boska objawiała się w danym znaku.
Wyrocznie odgrywały ogromna rolę w życiu starożytnych Greków. Grecy wierzyli, że bogowie przemawiają tam wprost przez usta swoich kapłanów. Najbardziej znaną i szanowaną wyrocznią w Grecji była wyrocznia delficka, znajdująca się u stóp szczytów Parnasu. Było to miejsce, do którego przychodzili po rady ludzie nie tylko z całej Grecji, ale tez ze wszystkich stron starożytnego świata. Przychodzili tam zarówno prości ludzie, ale też wielcy wodzowie, a nawet królowie.


Wyrocznia Delficka – sławna w starożytnej Grecji wyrocznia w Delfach pochodząca jeszcze z okresu mykeńskiego, kiedy była miejcem kultu boga chtonicznego. Grecy uważali sankuarium za omphalos - pępek świata. W okresie homeryckim wyrocznia stała się ośrodkiem kultu Apollina, a przepowiednie wieściła siedząca na trójnogu kapłanka Pytia, wieszczka Apollina.